BAŞKALARINI MEMNUN ETMEK İÇİN YAŞAYANLAR
Başkalarını memnun etmeyi bir sermaye olarak görürler. Yardımlaşmayı, insanı insan yapan güzellik olarak görürler. Bunun için de güler yüzlü olmaya, konuşmalarının kırıcı olmamasına, dilinin tatlı ve yapıcı konuşmalarla gönüllere girerler. Davranışlarıyla güç birliği oluştururlar.
Bilgili ve akıllıdırlar. Başkalarını amaçsız olarak memnun etmeyi sermaye, geri dönüşünü de iyilik olarak görürler. Öldüğünde adının ve yaptıklarının izinin kalması için kendilerinden sonra gelen neslinin de iyilik yapılmayı hak edenlere yapmalarını arzularlar.
Toplumda çöküntünün olmaması için ve yardıma muhtaçlara sevinmeleri amacıyla el uzatmayı, yardım etmeyi görev bilirler. Maddiyata düşkün, paraya kul, makama hırslı olmadıklarından fakir, dul ve yetimlere vicdanlarının iç seslerini dinleyerek destek olurlar.
“Hepimiz insanız, birbirimize muhtacız” duygusuyla yardımlaşırlar. Sıkıntı ve üzüntü çekenlerin, faydalı şeyler yapmak isteyenlerin elinden tutarlar, onlara yardım ederler. Sağlıklı düşünürler, başkaları iyi desin veya dışlamasın diye iyilik yapmazlar.
Çok zor bir işi yaparlar. Güzellikler olsun diye mallarından, zamanlarından vererek destek olurlar. Hiçbir karşılık beklemeden, zengin olan gönüllerinden ne geliyorsa, gerçekten yokluk
ve sıkıntı çekenlere yardım yapmaktan zevk alırlar.
Paraya ve mala mülke önem vermezler. Pahalı şeylere sahip insanlara hayranlık duymazlar yahut parayı, hayattaki temel doyum kaynağı olarak algılamazlar. Başkalarının ihtiyaçlarını kendi ihtiyaçlarından önce düşünürler.
Erdemli kişilerdir, ahlâkın övdüğü iyilikçilik, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk gibi iyi ve güzel huylar ile yaşarlar. Herkesin iyiliğini ve herkese iyiliğinin dokunmasını isterler. Muhtaç olanların sıkıntılarını gidermek için, severek ve isteyerek iyilik yaparlar.
Kibar, düşünceli ve iyi yüreklidirler. Kimsesizlerin ve çaresizlerin zor günlerinde onların güçlerine güç katmak için, onları güzel ve insanî davranışlarla sevindirirler. Kendi memnuniyetlerini göz ardı ederler ve kendilerini sevindirmek için az zaman ayırırlar.
Namerde muhtaç olan, kimsesiz, sahipsiz, aç ve çaresiz hastaların kalplerini kırmadan adalet ve acıma duygusuyla yardımlarına koşarlar. Mutlu olmaları ve uzun süreli acı çekmemeleri, çaresizlik içinde çırpınmamaları için çalışırlar.
Gösteriş için yardım etmeyi sevmezler. Kimsenin üzülmemesi ve insan olarak mutlu yaşamanın tadını çıkarmaları maksadıyla, yardımlarını gönülleri incitmeyecek şekilde yapmaya çabalarlar. Zorlukları yenmeleri için, ihtiyacı olanlara destek vererek, onların insan gibi yaşamalarına yardımcı olurlar.
İnsanın kıymetini bilirler. Hakkından vazgeçen ve hak çalmayan, versen de almayacak kadar şerefine düşkün olan muhtaçlara yararının dokunması için, başa kakmadan hep iyilik ederler. Kendi çıkarını gözetmeden, karşılık beklemeden, gösteriş yapmadan hilesiz şekilde yardımcı olurlar.
