KALICI VE SEVİNDİREN İYİLİK YAPMAYI SEVENLER

Akıllarıyla gönülleri yan yana gelenler kimseye zarar vermeyen ve daima iyilik yapmak, güzel ve doğru insan olmak, “ruhun” ilacı olan iyilik yapma duygusu ile yaşarlar.

Dünyayı cehenneme çeviren kötülerin susması, kalmaması, insanların, hayvanların, bitkilerin, taşın, adaletin incinmemesi için, kötülerin yaptıklarına razı olmayan iyilerin konuşması, iyiliklerinin yayılması yaymaya çalışırlar.

Kendilerine olan saygılarını kaybetmemiş olan insanlar, dünyada benimsedikleri inanç ve işledikleri fiillerin kaydedildiği “amel” defterlerinin kapanmaması için kalıcı iyilikler yaparlar ve bu iyilikler ile ölümlerinden sonra da yaşarlar ve yaşatırlar.

İyilik yapma yolunu seçenler, yaptıkları maddi ve manevi iyilik yatırımlarıyla hem kendi hayatlarını ve yaşadıkları toplumun düzenini çok iyi duruma ve daha güçlü hale getirmek “iyi insan olmak ve iyilikte yarışmak” için canları sevindiren kalıcı iyilikler yapmaya çalışırlar.

Hiçbir karşılık beklemeden çıkara ve korkuya dayanmadan başkalarının zorunlu olan ihtiyaçlarını karşılarlar. İnsan olmanın bilinciyle acılarını azaltmak ve dindirmek için isteyerek insanların onurlu ve erdemli bir hayatı insanca yaşamaları için çalışırlar.

İyilik yapanlar, insanların sıkıntılarını toplumsal bir sorumluluk olarak önemserler. Hem kendilerini hem de iyilik yaptıkları kişileri sevindirirler. Acı çeken gözyaşının önemini bilirler, yaşadıkları zorlukları gidermek için gönüllerinden gelen istekle yardımlarına koşarlar.

İyilik yapmayı sevenler, bedensel güç ve kabiliyetleri ile doğru, dürüst ve samimi davranışlarıyla iyilik yapmak için yarışırlar. Ahlaki yapıları ve manevi varlıklarıyla iyi, güze ve doğru işler yapamaya öncelik verirler.  Maddi olanaklarını ihtiyaç sahipleriyle paylaşırlar.

Kendilerine iyilik ve erdem yolunu seçenler, yürekleri iyilik yapmak için çarpanlar, kimsesi olmayan darlık ve açlık çeken zavallıların ezilmemesi, incinmemesi ve horlanmaması için “iyilik yapma yarışına girerler ve bu konuda herkese öncülük ederler.” Yaptıkları iyiliklerle huzur bulurlar.

Yarınlarda iyi yaşamak ve dünyayı güzelleştirmek için herkesi düşünerek sınırsız iyi şeyler yaparlar, iyiye bakarlar, vicdanlarıyla iyiyi ararlar ve karşılığında da iyilik görürler. Kötülükleri iyilikle yenmek için, kendilerini merkeze almadan, öne çıkarmadan hep iyilik yaparlar.

Okumayı, anlamayı ve öğrenmeyi severler, aklını, kötülükleri yok etmek için, kalbini ve bedensel yeterliliklerini iyilik yapma yolun da örnek işler yapmak için kullanırlar.  Vicdan azabı çekmemek için, taş atanlara ekmek atarlar, kimseye kötü gözle bakmazlar.

Bencillik ve cimrilik yapmazlar.

Veren elin, alan elden üstün olduğunu bilirler. Kendilerini üstün görmezler ve iyilik yapan kim yapan olursa olsun takdir ederler ve yapanları överler.

Üstünlük taslamak için iyilik yapmadıkları gibi yaptıkları iyilikleri başlarına kakmazlar.

Dünyaya geliş amaçlarını bilirler, mutlu olmak ve mutlu etmek için kimseyi kenara itmezler, güzel sözle, güler yüzle herkese selam verirler ve sevinci paylaşırlar. Renge, dile, dine bakmadan gücünün yettiği kadar iyilik yapmak için yol ararlar.

“Sevdikleri şeyleri yoksullarla paylaşmayı severler”.

Kendilerini onların yerine koyarlar, onlara samimi ve içten davranırlar, hoşlarına giden, güzel ve kıymetli varlıklarından bir karşılık ve teşekkür beklemeden gönüllerinden gelerek iyilik yaparlar. 

İyilik yaptıkları kişileri kendi canları gibi bilirler. Öldürmek yerine iyilikleri yaşatmak için cahillikle mücadele etmeyi tercih ederler, Adaleti ve hakkaniyeti yaymaya, ekmeğini ve aşını komşusuyla paylaşırlar.

Önce kendilerine iyilik yaparlar.

“Güzel sözü de, iyi davranışları da yükseltirler.”

İnsanlığın vazgeçilmez değerlerinden olan hak ve adalet yerine maddiyat ve menfaati koyanları, haklı olanın üstünlüğü yerine üstünlerin haklılığına karşı çıkarlar.